Als klein kind was ik al gek op Australië, vaak droomde ik over het oneindige land en de prachtige stranden en steden. Mede veroorzaakt door de prachtige foto’s die een Oom welke jaarlijks met de kerstdagen even naar Nederland kwam om de familie gedag te zeggen.
Ik kon dan ook niet wachten tot mijn 18de, ik was klaar met de VWO en was het eigenlijk eventjes helemaal zat. Dus ik pakte mijn backpack. kocht een lonelyplanet en vertrok richting Down under. Natuurlijk had ik een working holiday visum op op zak dus ik mocht al werkende mijn vakantie terug verdienen.
Daar sta je dan, als halve puber, op de luchthaven van Sydney. Een jetlag die er even lekker inbeukt, de zon die net opkomt en gelijk doorschiet naar een 30 plus en een rugzak waarvan je nu al weet dat deze te zwaar is om de rest van het jaar mee te slepen.
Kennismaking met Sydney
De aankomst in Sydney was er eentje zoals je zou kunnen beschrijven in een roman, ik was op slag verliefd. Met een klein busje werd ik voor mijn eerste nachten naar een hostel gebracht, voor de eerste nacht had ik op aanraden van een andere backpacker een eenpersoonskamer geboekt. want je eerste nacht in een 10 persoons dorm (slaapkamer) met 9 andere luidruchtige backpackers is niet goed om van je jetlag af te komen.
Het busje zoefde over de snelweg en al snel waren we in hartje Sydney, de Australische bestuurder van het busje gaf af en toe commentaar en zat op zijn praatstoel en hield ons goed bij de les. we reden in rap tempo langs de Harbour bridge en al snel zag ik het mooiste gebouw ter wereld (dat vind ik dan) Het Sydney Opera House, het prachtige witte dak straalde als een diamant in de zon.
Eenmaal aangekomen in de jeugdherberg dropte ik mijn rugzak in de kleinste kamer die ik ooit gezien heb (dat er een bed in paste was meer dan bijzonder) en rende onder een douche door om het jetlagzweet van mijn rug te spoelen en ik stond binnen 45 minuten naast deze Australische icoon. Amper voor te stellen dat het gebouw pas 40 jaar oud is. D
De Deense Architect heeft zijn volledige fantasie op dit gebouw uitgeleefd, jammer dat hij het resultaat nooit heeft willen zien. Want het is met recht het mooiste gebouw ter wereld. Geen wonder dat de Unesco het gebouw in 2007 op de werelderflijst heeft opgenomen.